Siedząc na podłodze ze skrzyżowanymi nogami, Dawid nie przejmuje się śmiechem i rozmowami toczącymi się wokół niego w pokoju. Po intensywnym dniu nauki, większość kobiet i mężczyzn ochoczo wymienia notatniki i ołówki na filiżankę ciepłej, Indyjskiej herbaty i przyjaźń. Ale Dawid nadal pracowicie przepisuje notatki z wykładów dla założycieli kościołów.
Dziesiąte dziecko hinduskiego duchownego, znany teraz jako Dawid, jest prawdziwym cudem Bożym. Urodził się z polio (paraliż dziecięcy) i zarówno jego matka jak i ojciec brzydzili się jego zdeformowanym ciałem. Próbując zakończyć jego życie, matka Dawida oblała jego malutkie ciałko wrzącą wodą. Potem jednak jego rodzice byli zdumieni, kiedy ich niemowlę cudem przeżyło. Jego ojciec nazwał go perłą bogów - narodził się zdeformowany, ale przeżył wodę i dlatego był niezniszczalnym klejnotem.
Dawid po tych doświadczeniach pozostał z bliznami zarówno fizycznymi jak i psychicznymi. Przez lata jego umysł nie rozwijał się w taki sam sposób jak u normalnych dzieci i został odrzucony przez rodzinę i ludzi z wioski jako "opóźniony". Jako nastolatek często zastanawiał się nad popełnieniem samobójstwa, ale nigdy nie zrealizował tych planów. Sporadycznie napotykał Chrześcijan, ale wpadał w furię, kiedy próbowali dzielić się z nim swoją wiarą. Jeśli Bóg rzeczywiście był Bogiem, to dlaczego pozwalał, żeby Dawid miał tak nieszczęśliwe życie?
Bóg uzdrowienia
Pewnego dnia Dawid natknął się na ogłoszenie organizacji Chrześcijańskiej z okolicy. Zapewniali oni jedzenie, schronienie i 25 rupii na miesiąc dla każdego, kto był zainteresowany studiowaniem Biblii. Dawida w ogóle nie obchodziły lekcje, ale te konkretne korzyści były bardzo kuszące. Po tym, jak został przyjęty do tego programu, większość czasu spędzał naśmiewając się z Chrześcijańskich studentów. Powiedział im: "Będę służył jakiemukolwiek Bogu, który mnie uzdrowi".
Nie wiedział, że to było właśnie to, co Bóg zamierzał uczynić. Po lekcji Biblijnej, pewien człowiek Boży pomodlił się o jego uzdrowienie. Dawid mówi, że Bóg rozjaśnił jego umysł po raz pierwszy - w wieku 20 lat - i wtedy to z płaczem okazał skruchę. Dawid opowiada, że pamięta bardzo niewiele, z czasu poprzedzającego ten moment, ale teraz, oprócz życia wiecznego, Bóg dał mu także zdolność uczenia się.
Zaczyna się nowe życie
Przez ostatnie kilka lat, Dawid robił wszystko, co mu tylko przyszło do głowy, aby dzielić się Słowem Bożym. Nazywa siebie "Dawidem", bo jak mówi, jest najniższy w oczach ludzkich, ale wielki w oczach Boga. Miał służbę wśród osób niepełnosprawnych, w więzieniach i w kilku najtrudniej dostępnych wioskach Indii.
Teraz Dawid uczy się w Lidze Biblijnej jak zakładać kościoły w miejscach, gdzie ich jeszcze nie ma. Właśnie po to, w przeddzień ukończenia kursu, stara się wchłonąć każdą myśl osoby, która prowadzi zajęcia. Obawia się, że mógł przeoczyć jakieś informacje, więc przepisuje notatki przyjaciół, słowo w słowo.
Jednak proces ukończenia kursu to tylko formalność. W rzeczywistości już przez dość długi czas Bóg używał Dawida do budowania swojego kościoła. Nazajutrz Dawid został poproszony o podzielenie się swoim świadectwem z całym tłumem, ponieważ osiągnął tak wiele podczas szkolenia na misjonarza. W ciągu ostatnich pięciu miesięcy, Dawid przeprowadził przez studium Biblijne więcej niż 700 ludzi, założył 5 kościołów i ochrzcił ponad 450 osób.
Nietłukące się naczynie
Osiągnięcia Dawida są niesamowite pod każdym względem, szczególnie w obliczu ogromnych trudności i prześladowań. Kiedy mała grupa kończy serię studium Biblijnego, Dawid jedzie autobusem do Ligi Biblijnej, aby przywieźć dla nich Biblie. Mieszka około dwie mile od przystanku autobusowego i musi samemu nieść kartony z Bibliami na swoich plecach.
Wściekli hinduscy radykałowie obserwowali Dawida za każdym razem, kiedy wracał z autobusu - czasami z jednym lub dwoma kartonami, niosąc je na głowie. W zeszłym miesiącu, kiedy Dawid był w innej wiosce, pobili jego żonę i dzieci i potłukli wszystkie naczynia w jego domu. Bez tych cennych naczyń, nie mogą nosić ze studni wody do picia, prania ubrań czy nawet gotowania.
Ci sami hinduscy radykałowie zebrali około 90 nowych wierzących z Dawida okolicy i zażądali, aby ci złożyli ofiary w lokalnej świątyni. Niektórzy ulegli, ale większość niż połowa z nich odmówiła i wolała raczej, aby ich pobito.
W obliczu takich przeciwności Dawid uważa to za błogosławieństwo, że może być sługą Bożym. Ten niesamowity człowiek, perła w oczach Bożych, jest pokorny w dzieleniu się Ewangelią. Mówi: "Chwała niech będzie Bogu, który użył tego bezużytecznego naczynia do swojej służby."